Een dag van een jeugdbeschermer.
Het is 6.45 uur, de wekker gaat normaal gesproken niet zo vroeg, maar vandaag is DE dag voor mijn voogdijpupil.
Samen met mijn pupil in de trein, voor dag en dauw, inclusief mondkapjes, naar zijn geboortestad.
Mijn pupil is geboren als meisje maar voelt zich vanaf haar jonge jeugd al geen meisje meer. Ze heeft dit meerdere malen uitgesproken aan opvoeder(s), aan de juffen op school, maar dit werd eerst niet zo serieus genomen. Hoe ouder ze werd, hoe duidelijker de wens: ik wil een jongen zijn! Het haar werd kort geknipt, stoere broeken en shirts werden aangedaan en uiteindelijk werd op haar 13e een onofficiële jongensnaam gebruikt. Ook toen heeft vorige voogd een officiële aanmelding gedaan bij de Genderpoli in Amsterdam. Na 2 jaar op de wachtlijst te hebben gestaan, is in de zomer van 2019 het traject bij de genderpoli gestart. Een start met vooral veel onderzoeken, gesprekken en controle afspraken. De officiële verklaring ‘’genderdysforie’’ liet dan ook even op zich wachten, maar vandaag werd dan eindelijk haar naam en geslacht veranderd! Een stoere en prachtig passende jongensnaam is gekozen, maar het draaide voornamelijk om de geslachtswijziging, ze is nu een jongen!
Het traject is nog lang niet klaar, maar wat ben ik trots dat mijn voogdijpupil alles opzij zet om zijn doel te bereiken. Vanaf dag één een bijzondere klik, ik ondersteun, ik sta achter hem, ga mee naar lastige gesprekken, onderzoeken en controle afspraken op weg naar zijn einddoel!
Foto: Envato elements
Disclaimer: Om herkenbaarheid te voorkomen zijn essentiële kenmerken aangepast.